Ronnie O’Sullivan heeft in een bizarre thriller van een finale vanavond zijn derde Champion of Championstitel gewonnen en pakt daarmee de hoofdprijs van 100.000 pond. Tegen Kyren Wilson kwam het tot een decider, ondanks een 6-3 voorsprong van The Rocket na de eerste sessie.
Met twee centurybreaks (107 en 131) en drie breaks boven de 60 (61, 86 en 94) pakte hij die eerste sessie. In de tweede sessie gaat Wilson goed van start door de eerste twee frames te winnen, maar de voormalig wereldkampioen slaat terug en pakt op zijn beurt ook weer twee frames. Dan begint Wilson echter aan een comeback en wint 4 frames op rij (breaks van 56, 56, 104 en 65).
De 61-break in het 18e frame is echter niet genoeg om hem de overwinning te geven. Een voorzichtig balletje over het pack heen naar de corner blijft liggen en O’Sullivan begint de tafel leeg te spelen. Een bizarre misser op de laatste rode geeft Wilson nog weer hoop, maar deze blijft gesnookerd achter. O’Sullivan weet dit frame dan ook te stelen, waardoor de kansen weer volledig open liggen met een decider.
Ook de decider kent ongelofelijke kantelmomenten. O’Sullivan krijgt de eerste kans, maar mist gelijk de eerste (erg lastige) rode. Wilson pot rood, speelt op zwart een aantal ballen los, maar eentje rolt de middenpocket in. Kans dus weer voor O’Sullivan, maar die mist enorm. Wilson laat vervolgens weer een rode bal in de pocket liggen, die O’Sullivan pot, maar bij het aanleggen op blauw raakt zijn vestje een rode bal. Wilson probeert dan (in een soort alles of niets?) de rode aan de band te dubbelen naar de middenpocket, maar met een dubbel kiss loopt dat verkeerd af. O’Sullivan maakt de wedstrijd dan in stijl af met een 110-beak.
Man, man, wat een wedstrijd. Wilson heeft veel kansen gehad om de wedstrijd af te maken, en O’Sullivan heeft zeker een hoop geluk gehad. Maar uiteindelijk is het wel de klasse en de ervaring van de oud-wereldkampioen die hem over de streep helpen. Hij houdt zijn hoofd koel, waar Wilson duidelijk de spanning niet meer kon handelen. Hij gaf dit zelf ook toe achteraf in het interview. De rode over het pack heen was daarin cruciaal. Als hij die gepot had, was de wedstrijd voor hem geweest.
Het zijn dit soort momenten en wedstrijden die de sport zo mooi maken, en die we vast ook allemaal herkennen…